Juliano Kaglis_Deception
Deception | Juliano Kaglis
Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα
20 Νοεμβρίου – 13 Δεκεμβρίου 2025
Μεταξύ ψευδαίσθησης και αλήθειας
Η είσοδος στην έκθεση Deception μοιάζει με πέρασμα σε έναν τόπο όπου επιφάνεια και βάθος ψιθυρίζουν διαρκώς μεταξύ τους. Εδώ οι εικόνες δεν απλώς αναπαριστούν: γοητεύουν, ξεγελούν και υπαινίσσονται. Στον τίτλο της έκθεσης κρύβεται ένα παράδοξο — η απάτη/αποπλάνηση όχι ως παραπλάνηση, αλλά ως αποκάλυψη. Όπως ο μάγος που καθοδηγεί το βλέμμα μας, έτσι και οι καμβάδες του Κάγκλη μας παρασύρουν σε έναν χώρο όπου το πραγματικό και το φανταστικό συνυπάρχουν· το οικείο μεταμορφώνεται σε κάτι απροσδιόριστο.
Ποιητικές εικόνες, αποσπασματικές εμπειρίες
Στους τοίχους της γκαλερί ξεδιπλώνεται μια ακολουθία από σκηνές — άλλοτε οικείες, άλλοτε αινιγματικές — που μοιάζουν με θραύσματα μνήμης και ονείρου. Έργα όπως Το Κύμα, μια σκοτεινή και ταραγμένη θάλασσα, και το βαθύ, γαλήνιο μπλε του Κολυμβητή, αποκαλύπτουν τις αντιφατικές ροές της ανθρώπινης εμπειρίας: τη μοναξιά και την εγκατάλειψη, τον στοχασμό και την παράδοση.
Οι τίτλοι — Ο Ύπνος, Το Σπήλαιο, Ο Κινηματογράφος, Το Πάρτι — υποδηλώνουν στιγμές καθημερινότητας, όμως κάθε σύνθεση φέρει έναν υπόγειο παλμό: προσωπικές εσωτερικότητες συναντούν συλλογικές τελετουργίες· νύμφες και ταχυδακτυλουργοί συνομιλούν με χώρους διαμορφωμένους όχι μόνο από τη μορφή, αλλά και από την ψυχολογία.
Ένα μικρό πορτρέτο του ίδιου, με τίτλο Ζωγράφος, και το επιβλητικό Ο Νεκρός Ζωγράφος — μια αναφορά στον Νικόλαο Γύζη — υπογραμμίζουν τον διάλογο ανάμεσα στην παρουσία και την απουσία, ανάμεσα στον δημιουργό και την ιστορική κληρονομιά που τον συνοδεύει.
Μεταξύ αναζήτησης και μυστηρίου
Για τον Τζουλιάνο, αυτή η εικαστική αφήγηση δεν είναι ένα ρητορικό εύρημα αλλά μια στάση απέναντι στην τέχνη. Αποφεύγει την επιφανειακή, μονοσήμαντη ανάγνωση και απορρίπτει μια τέχνη που λειτουργεί ως σύνθημα ή απλό σχόλιο. Αντίθετα, επιμένει σε μια γλώσσα ποιητική, αισθητική, και βαθιά συναισθηματική. Όπως εξηγεί, η τέχνη δεν υπάρχει για να λύνεται σαν γρίφος· υπάρχει για να αισθανθείς πριν κατανοήσεις.
Εδώ η ζωγραφική μάς ζητά να επιβραδύνουμε το βλέμμα: να αφουγκραστούμε τους κρυμμένους ρυθμούς κάτω από την επιφάνεια, την άυλη ατμόσφαιρα που ζει ανάμεσα στο χρώμα και στη σιωπή.
Μια σύγχρονη κλασσικότητα
Ο Καγκλής τοποθετεί τη δουλειά του σε μια παράδοση που σέβεται το παρελθόν χωρίς να το νοσταλγεί. Μιλά για «κλασική ζωγραφική του σήμερα» — όχι από ανάγκη καινοτομίας, αλλά από ανάγκη ειλικρίνειας. Έτσι τα έργα του αποκτούν μια άχρονη ποιότητα, έναν απόηχο ιστορίας που συνυπάρχει με την προσωπική ενδοχώρα.
Στο Deception, η ζωγραφική γίνεται ένας καθρέφτης όχι μόνο της ορατής πραγματικότητας, αλλά και των εσωτερικών τοπίων που κατοικούμε — ένα όριο όπου η ψευδαίσθηση και η αλήθεια συνυφαίνονται.
Deception | Juliano Kaglis
Gallery Skoufa, Athens
20 November – 13 December 2025
Between Illusion and Truth
Walking into Deception is to enter a realm where surface and depth whisper in constant tension. Here, images do not simply represent: they seduce, beguile, and quietly subvert. In the exhibition’s title lies a paradox — deception not as deceit, but as revelation. Just as a magician charms our attention, Kaglis’s canvases draw us into a space where what we see is both real and unreal; familiar yet charged with something ineffable.
Poetic Imagery, Fragmentary Experience
Across the gallery’s walls, a constellation of scenes — some intimate, others enigmatic — unfolds like fragments of memory and dream. Works such as The Wave — a vast, brooding sea that seems to churn with shadows — and its serene, deep-blue counterpart The Swimmer, evoke the contradictory currents of solitude and surrender.
Kaglis’s titles — The Sleep, The Cave, The Cinema, The Party — hint at everyday life, yet each composition carries a subterranean pulse: moments of private contemplation brush against communal ritual; mythic figures like nymphs and magicians inhabit spaces shaped as much by psychology as by form.
A small portrait of the artist titled Painter and a haunting tribute to his precursor, The Dead Painter (depicting Nikolaos Gyzis on his deathbed), further underscore the dialogue between presence and absence — between the painter’s own reflection and the lineage of art history that shapes his gaze.
Between Inquiry and Mystery
For Juliano, this art narrative is not a rhetorical gesture but an ethical stance. He resists art that demands simplistic interpretation or political sloganism, insisting instead on a language of pictorial poetry. In his own words, to engage with art is not to decipher a code, but to feel before understanding — to encounter something that resonates at a level deeper than explanation.
This is art that asks us to slow our gaze: to sense the hidden rhythms beneath the visible world, the emotional topography that lives between brushstroke and silence. The exhibition thus becomes less about clarity and more about depth — discovering what lingers in the shadowed spaces between forms.
A Contemporary Classicism
Kaglis’s practice situates itself in a lineage that embraces tradition without nostalgia. He speaks of “classical painting of today,” not in pursuit of novelty for its own sake, but in pursuit of expressive sincerity. In this way, his works resonate with a timeless quality — a whisper of history bound with personal archaeology.
In Deception, painting becomes a mirror not of surface representation alone, but of the inner landscapes of experience — a threshold where illusion and truth harmonize in unexpected accord.
Deception runs until 13 December 2025 at Gallery Skoufa, inviting viewers to reconsider what lies beneath the visible and to discover the poetic terrains where painting becomes both illusion and revelation.
