Τέχνης Φυλακτήριον_ Ι.Μ. ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΣ
English follows
Φυλακτήριον Τέχνης_Ι.Μ. Πανάχραντος, Άγιος Παντελεήμονας
Ας μιλήσουμε «Για το Λάθος και το Παράνομο» ή μήπως να μιλήσουμε «Για το Σωστό και το Νόμιμο» Να πούμε αλήθειες όμως, κάτι που ακούγεται περίπλοκο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Απλά δεν είναι ευχάριστο, γι αυτό και εκείνοι που επιλέγουν να μιλήσουν με αλήθεια, γίνονται τόσο μισητοί. Ας θυμηθούμε όμως, ότι καταρχάς, είμαστε σχεδιασμένοι να κοινωνούμε, να δημιουργούμε και να επικοινωνούμε. Επιθυμούμε να λάβουμε αναγνώριση για το δημιουργικό μας έργο και κατ’ επέκταση να επικοινωνήσουμε πνευματικά και πρακτικά μέσα από αυτό έτσι ώστε να λάβουμε και να μοιραστούμε την αποδοχή και την αγάπη, που κανονικά όλοι ως παιδιά θα έπρεπε να έχουμε λάβει(αυτά σε ένα ιδανικό κόσμο). Αυτό όμως δεν είναι εύκολα εφικτό, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι, Δεν έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον αγάπης και αποδοχής και μεγαλώνουν μεταφέροντας και αδειάζοντας ανερυθρίαστα όπου βρεθούν τον σκουπιδότοπο των τραυμάτων της παιδική ή και ενήλικης ζωής τους , κάθε φορά που το δημιουργικό φως άλλων ανθρώπων πέφτει σαν σκιά πάνω τους. Σκιά, στην οποία επιλέγουν οι ίδιοι να κρύβονται, ως στρατηγικό πλάνο κατασκοπείας και μηχανισμού επιβίωσης (καθώς στο δικό τους κόσμο όλα είναι πόλεμος ή απειλή). Κάθονται και παραμονεύουν για να δημιουργήσουν διαβολή και διάσπαση με κάθε τρόπο και μετά να εμφανιστούν ως σωτήρες( αυτό συμβαίνει είτε συνειδητά και χαιρέκακα, είτε ασυνείδητα και από άγνοια)! Η δημιουργική λάμψη της αυθεντικότητας των ανθρώπων, οι οποίοι με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση παρουσιάζουν το έργο τους, αυτομάτως γίνονται καθρέφτης ανικανότητας και απειλής, στα μάτια όλων εκείνων, που η ανεπάρκεια τους φωνάζει φόβο και φθόνο πιο δυνατά από την ανασφάλεια και την παρασιτικότητα τους. Άνθρωποι που έχουν περάσει όλη τους τη ζωή φορώντας μάσκες κομμένες και ραμμένες για κάθε περίσταση, έχουν το θράσος να θίγονται γιατί αισθάνονται ότι τους απέρριψαν, ότι δεν πήραν τα εύσημα εκείνοι, αλλά οι άλλοι! Οι Ξένοι! Αυτό είμαστε εμείς οι Έλληνες που δεν έχουμε καταγωγή από την Άνδρο, Ξένοι!( Για εκείνους που δεν το ήξεραν!) Αυτό λοιπόν, ονομάζεται αποξένωση (Καθόλου Ξένιο όπως καταλαβαίνετε!) και δημιουργείται από τους ίδιους τους ντόπιους*, οι οποίοι αισθάνονται άχρηστοι και αόρατοι μπροστά σε κάθε τι καινούργιο, όμορφο και δημιουργικό έχει να παρουσιάσει κάποιος ξένος! Αν δεν πρόκειται να επωφεληθούν με κάποιο τρόπο από αυτό, αυτομάτως γίνονται χαμογελαστοί, ύπουλοι εχθροί τους. Έτσι μηχανεύονται τρόπους για να τον σαμποτάρουν ή να τον συκοφαντήσουν ή να του κλέψουν τις ιδέες και το δημιουργικό του έργο και μετά να το παρουσιάσουν ως δικό τους (Τόσο Κλάσικ και Τρού Τού!). Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μαίνονται και μέμφονται τους ξένους, όπως και το πρωτοποριακό έργο της Μονής. Έχουν το θράσος να επικαλούνται παρανομίες και ατασθαλίες και κακούς δράκους που κρύβονται σε μη αδειοδοτημένα κάστρα, σύγχρονης αρχιτεκτονικής αισθητικής και αμφιταλαντευόμενης μοναστικής ή μήπως κοσμικής πίστης! Κάστρα που χτίστηκαν με παράνομα μέσα! Μα αλήθεια τώρα? Ποια μέσα, ποια μέτρα και ποια σταθμά θα κουνήσει για λάβαρο ποιος? Καλές είναι και οι μελέτες και η μνημειοαρχαιοβυζαντινολατρεία που θέλετε να αναπολήσουμε και να συγκινηθούμε όλοι μαζί και να αγανακτήσουμε τάχα για το κακό που μας βρήκε γράφοντας κατεβατά που είναι 98% AI GENERATED! Αλλά τα βασικά προβλήματα είναι η άγνοια, ο φθόνος και ο φόβος.
Τώρα που γυρίζει να πούμε και άλλη μια αλήθεια, όπως ότι πολλοί (Ντόπιοι και Ξένοι*!) είχαν και το έξτρα ξέχωρο θράσος να παραστούν στα εγκαίνια της έκθεσης και με τα ίδια μούτρα να περιφέρονται σε έτερους κύκλους σιγοντάροντας αντίπαλα αφηγήματα! ΈΛΕΟΣ!!
*Δεν υπάρχουν ντόπιοι και ξένοι, οι άνθρωποι παντού ίδιοι είναι. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αυθεντικοί και άνθρωποι που είναι υποκριτές. Αποφασίστε σοφά ποιοι είστε ή ποιους παριστάνετε ότι είστε στον κύκλο σας, καθότι γουάτ γκόους αράουντ, κάμς αράουντ!
Επίσης για να τα λέμε όλα, το ξέρουμε ότι δεν είναι όλοι άγιοι όσοι εμπλέκονται σε νέα οικοδομήματα και προτάσεις και ότι δεν κάνουν όλοι τα πάντα με βαθειά ανιδιοτέλεια και αγάπη, αλλά εμείς στηρίζουμε αυτούς που όντως έχουν αγαθές προθέσεις και σίγουρα δεν είναι κακόβουλοι. Η εξαπάτηση και η προδοσία είναι μέρος της διαδικασίας, τα λένε και τα χριστιανικά μας βιβλία άλλωστε! Όπως και κάθε πνευματική φιλοσοφία από όποιο θρησκευτικό σύστημα και αν προέρχεται.
Όμως στο εν κατακλείδι να πούμε κι ένα σούπερ θερμό ευχαριστώ, σε όλους εκείνους που με καταγωγή από την Άνδρο ή και όχι, που προσπαθούν κόντρα σε κάθε ευκολία οικειότητας ή και εντοπιότητας να παραμείνουν αυθεντικοί, δημιουργικοί και ουσιαστικοί αρωγοί για τον τόπο τους και για όλους! Γιου Ρόκ!!
Όσο για τους επικριτές είπαμε, μια είναι η απάντηση:
«Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λκ. 23,34)
Αριστέα Γράβου
Δημιουργός
( Για περαιτέρω πτυχία, διπλώματα, περγαμηνές και ιδιότητες μπορείτε να τα αναζητήσετε στο εργαστήριο μου στη Χώρα Άνδρου, αλλά να φέρετε και εσείς τα δικά σας (όσοι καμώνεστε τους καλύτερους, αυτά που έχετε πάρει όντως και με την αξία σας, όχι με μέσο ή πληρώσει ή με ενέργειας χειραγώγηση! Και που φυσικά τα έχετε κάνει και κάτι ουσιαστικό με δικές σας ιδέες και κόπο!!! Και όχι κλέβοντας τις ιδέες και το έργο άλλων ή σαμποτάροντας τους για να φανείτε εσείς), να τα βγάλουμε να τα μετρήσουμε (και αριθμητικά και ουσιαστικά). Σας περιμένω με χαρά!)
Επισκεφθείτε τη Μονή και στηρίξτε το έργο της!
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Ηώ Αγγέλη, Σπύρος Αγγελόπουλος, Γιάννης Αδαμάκης, Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, Αναστάσιος (ιερομόναχος), Γιάννης Βαμβούρας, Ανδρέας Βουσούρας, Δημήτρης Γεωργακόπουλος, Μαρία Γιαννακάκη, Χρήστος Γουσίδης, Μιχάλης Δοκουμετζάκης, Γιάννης Ζήκας, Νίκος Ζήβας, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Κώστας Ιωαννίδης, Χάρης Κακαρούχας, Μάρκος Καμπάνης, Ειρήνη Κανά, Βασιλική Κεχαγιόγλου, Χρήστος Κεχαγιόγλου, Γιώργος Κόρδης, Ράλλης Κοψίδης, Ελένη Κρίκκη, Κυριάκος Κρόκος, Αλέκος Κυραρίνης, Αλέξης Κυριτσόπουλος, Κώστας Λαβδάς, Χάρης Λάμπερτ, Μαριάννα Λούρμπα, Γιάννης Μαθιουδάκης, Γιάννης Μόραλης, Χρήστος Μποκόρος, Μπάμπης Νεονάκης, Χρήστος Παλλαντζάς, Ασπασία Παπαδοπεράκη, Κώστας Παπανικολάου, Βαγγέλης Ρήνας, Δημήτρης Ρουσέτος, Κυρίλλος Σαρρής, π. Σταμάτης Σκλήρης, Γιώργος Σταθόπουλος, Βαγγέλης Τζερμιάς, Αλέκος Φασιανός, Φίκος, Μανώλης Χάρος, Νίκος Χουλιαράς, Νικόλαος Χούτος.
Η καλλιτεχνική επιμέλεια της συλλογής είναι του Χρήστου Κεχαγιόγλου, ο οποίος είχε την ευθύνη για την επιλογή και την παρουσίαση των έργων.
Πληροφορίες εδώ :
http://www.technis-fylactirion.gr http://www.impanahrantou.blogspot.com
Και κάτι για το δρόμο…
Οδηγίες απλές, όμορφες και ωραίες στην περίπτωση που βρεθείτε στη θέση καθρέφτη!
1. Δεν υπάρχει κάτι εδώ για να πάρετε προσωπικά. Η αντίδρασή τους λέει περισσότερα για τις πληγές και την υποκρισία τους, παρά για την αξία σας.
2. Δεν υπάρχει κάτι εδώ για να διορθώσετε. Η ντροπή, ο φθόνος και ο φόβος, είναι το δικό τους ταξίδι.
3. Δεν υπάρχει εδώ καμία ανοχή στην κακομεταχείριση και τη συκοφαντία. Καστρικά ήΤαφρικά Όρια, Τώρα!
4. Δεν υπάρχει εδώ κανένας χώρος για σκοτάδι. Η πρωτοπορία και η αυθεντικότητα δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η λύση.
5. Δεν υπάρχει εδώ κανένας χώρος ή χρόνος για καμία προσπάθεια να σε καταλάβουν. Μερικοί άνθρωποι απλά δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους δαίμονες τους, γι αυτό και πάντα θα αισθάνονται απειλή.
Κάποιοι θα νιώσουν ότι έχουν μείνει πίσω και θα προβάλλουν αυτόν τον πόνο της ανεπάρκειας τους ως απόρριψη. Μείνετε με εκείνους που είναι έτοιμοι να ευθυγραμμιστούν με την ανάπτυξη σας, που εμπνέονται και χαίρονται με τη δημιουργικότητα και τις εποικοδομητικές σας προθέσεις ! Με αυτούς τους λίγους Ναι και να έχετε πίστη ότι και άλλοι, θα βρουν το δρόμο προς το φώς σας και θα σταματήσουν να συγκρίνονται και να ανταγωνίζονται μαζί σας, αλλά θα τους εμπνεύσετε να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Του εαυτού τους όμως!
Let’s talk about “Wrong and Illegal” — or perhaps, “Right and Legal”?
Let’s speak truths — something that may sound complex, but in reality, is not. It simply isn’t pleasant, which is why those who dare to speak truthfully often become so despised.
Let us remind ourselves: we are inherently designed to connect, to create, and to communicate. We long for recognition of our creative work, and through it, we seek to communicate both spiritually and practically, to receive and to share acceptance and love — what ideally, we all should have received as children (in a perfect world, that is).
But this is not easily attainable. Most people have not grown up in environments of love and acceptance. Instead, they grow up unloading the landfill of their childhood — or even adult — traumas onto others, especially when the creative light of another casts a shadow over them. They choose to hide in that shadow, using it as a strategy of surveillance and survival — for in their world, everything is either a threat or a battlefield.
They lie in wait to sow discord and suspicion by any means possible, only to reappear as supposed saviors. This can happen either consciously and maliciously or unconsciously and out of ignorance.
The authentic creative glow of individuals who present their work with confidence and vitality becomes an instant mirror — a mirror reflecting inadequacy and threat in the eyes of those whose own insufficiency screams louder than their insecurity and parasitic need.
Those who have lived their lives wearing masks—tailored for every occasion—have the audacity to feel offended because they believe they were overlooked. That they were not the ones to be praised. That recognition went to the others. The outsiders. Yes, us — the Greeks without Andriot roots — are “outsiders” (for those who didn’t know). This, right here, is what we call alienation — the opposite of hospitality.
And this alienation is bred not by the so-called “foreigners,” but by the very locals who feel useless and invisible whenever something new, beautiful, and creative is introduced by someone “not from here.” If there is nothing to gain from it, they suddenly become smiling, cunning adversaries. They devise ways to sabotage, slander, or outright steal someone’s ideas and creative work — then present it as their own. (Yes, so classic and true, isn’t it?)
These are the same people who rage against foreigners and the pioneering work of the Monastery. They have the nerve to cry foul over alleged legal violations, dark dealings, or “dragons” lurking in unlicensed castles of contemporary architectural beauty and ambiguous monastic—or perhaps secular—devotion.
Castles built with illegal means? Really now? By what means? By whose standards? And who dares raise such a banner? Certainly, historical preservation and our Byzantine nostalgia are all well and good — let’s all reminisce, grow sentimental, and feign outrage at this “tragedy” by writing lengthy posts that are 98% AI-generated! But let’s be honest: the core problems are ignorance, envy, and fear.
And while we’re at it, here’s another hard truth: many — both locals and “outsiders” — had the gall to attend the exhibition’s opening, only to later parade around in other circles, parroting the opposing narrative. Give us a break!
There are no “locals” and “outsiders.” People are the same everywhere. There are only those who are authentic and those who are hypocrites. So decide wisely: who are you really — and who are you pretending to be in your circles? Because what goes around, comes around.
And let’s be completely transparent: we know not everyone involved in new initiatives or constructions is a saint. Not all are acting with pure selflessness or love. But we stand behind those who clearly operate with good intentions and, importantly, without malice. Deception and betrayal are part of the journey — our Christian texts speak of this, as do all spiritual philosophies, no matter their religious roots.
In conclusion, let’s offer a warm and heartfelt thank you to all those — whether Andriot by origin or not — who strive, against the ease of familiarity or the safety of belonging, to remain authentic, creative, and genuinely supportive. To those who contribute meaningfully to their community and beyond: YOU ROCK!
As for the critics — we’ve already said all there is to say:
“Father, forgive them, for they know not what they do.” (Luke 23:34)
Aristea Gravou
Creator
(For further degrees, diplomas, honors, and credentials, feel free to inquire at my studio in Chora, Andros. But do bring your own — those of you who claim superiority — the ones you’ve actually earned through merit, not through connections, bribes, or energy manipulation. And please, make sure you’ve done something meaningful with them through your own ideas and hard work — not by stealing others’ work or sabotaging them to shine in their place. Let’s lay them out and measure them — both quantitatively and qualitatively. I look forward to it!)
Visit the Monastery and support its work!
Participating artists include:
Iō Aggelē, Spyros Aggelopoulos, Giannis Adamakis, Alexandra Athanasiadi, Hieromonk Anastasios, Giannis Vambouras, Andreas Vousouras, Dimitris Georgakopoulos, Maria Giannakaki, Christos Gousidis, Michalis Dokoumetzakis, Giannis Zikas, Nikos Zivas, Eirini Iliopoulou, Kostas Ioannidis, Haris Kakarouchas, Markos Kampanis, Eirini Kana, Vasiliki Kehagioglou, Christos Kehagioglou, Giorgos Kordis, Rallis Kopsidis, Eleni Krikki, Kyriakos Krokos, Alekos Kyrarinis, Alexis Kyritsopoulos, Kostas Lavdas, Haris Lambert, Marianna Lourba, Giannis Mathioudakis, Giannis Moralis, Christos Bokoros, Babis Neonakis, Christos Pallantzas, Aspasia Papadoperaki, Kostas Papanikolaou, Vangelis Rinas, Dimitris Rousetos, Kyrillos Sarris, Fr. Stamatis Skliris, Giorgos Stathopoulos, Vangelis Tzermias, Alekos Fassianos, Fikos, Manolis Haros, Nikos Houliaras, Nikolaos Choutos.
Artistic direction by Christos Kehagioglou, responsible for the curation and presentation of the collection.
Info: http://www.technis-fylactirion.gr http://www.impanahrantou.blogspot.com
And a Little Something for the Road…
Simple, beautiful, and clear guidance — especially for those who suddenly find themselves in the position of a mirror.
-
There is nothing here to take personally.
Their reaction says far more about their wounds and hypocrisy than it does about your worth. -
There is nothing here you need to fix.
Shame, envy, and fear are part of their journey — not yours. -
There is no tolerance here for mistreatment or slander.
Castle-like or moat-like boundaries — establish them now. -
There is no room here for darkness.
Innovation and authenticity are not the problem — they are the solution. -
There is neither space nor time here to wait for others to understand you.
Some people are simply not ready to face their demons — and so they will always perceive your presence as a threat.
Some will feel left behind, and they will project the pain of their own inadequacy as if it were your rejection.
Stay close to those who are ready to align with your growth, those who feel inspired and uplifted by your creativity and constructive intentions.
Yes — stay with those few. And hold on to the faith that others will eventually find their way to your light. They will stop comparing, stop competing — and instead, you will inspire them to become the best version of themselves.
Their own best self.
